หลักฐานทางโบราณคดีชี้ให้เห็นว่าประมาณ 30,000 ปีที่แล้ว ในยุคหินเก่าตอนบน มนุษย์ยุคแรกค้นพบวิธียืดหนังสัตว์เพื่อทำกลอง มนุษย์ต้องใช้เวลาอีกเพียง 29,000 ปีจึงจะได้ระบบสำหรับการทำงานหลายอย่างพร้อมกันบนเครื่องดนตรี ซึ่งก็คือ กลองชุด กลองชุดอายุไม่ถึงร้อยปีอาจเป็นเพียงเด็กในยุคเครื่องดนตรี แต่เป็นหัวใจสำคัญของดนตรียอดนิยมมายาวนาน มันไม่ได้ทำหน้าที่เป็นเพียงเครื่องบอกเวลาเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องมือในการแสดงออกถึงความเป็นอัจฉริยะ ตั้งแต่เพลงแจ๊สที่สนุกสนานของ Buddy Rich ไปจนถึงสไตล์โปรร็อกร็อคของ Neil Peart ของ Rush กลองชุด ไปจนถึงจังหวะฟังก์ที่ไร้ที่ติของ Clyde Stubblefield ก่อนที่จะมีสำนวนเหล่านี้ ในช่วงปลายทศวรรษปี 1800 นักเคาะจังหวะแยกกันได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ตีกลองและฉิ่งในวงดนตรีทหารและคอนเสิร์ต เนื่องจากวงดนตรีเหล่านี้มักเล่นในขบวนพาเหรด จึงมีพื้นที่มากมายสำหรับเครื่องเคาะจังหวะขนาดใหญ่ให้เดินเตร่ ในทางกลับกัน คอนเสิร์ตในร่มมีข้อจำกัดทางกายภาพที่ชัดเจน ดังนั้นนักเพอร์คัสชั่นจึงมักต้องทำหน้าที่สองเท่า